Weet u nog hoe we in maart 2020 applaudisseerden voor de zorg? Vanaf straten, buurten, pleinen en balkons klonk een hartverwarmend applaus voor onze zorgmedewerkers. Zelfs het koningshuis klapte mee, uit waardering en respect voor het werk dat de zorgsector verrichtte in de bestrijding van het coronavirus.
In schril contrast daarmee staat de manier waarop zorgpersoneel op dit moment soms bejegend wordt. Uit recente berichten blijkt dat intimidatie, verbaal geweld en agressie tegen met name medewerkers in ziekenhuizen steeds vaker voorkomt. Sommige patiënten en hun familie hebben blijkbaar korte lontjes en uiten hun frustratie dan naar het personeel. Ik heb daar geen goed woord voor over.
Juist op dit moment verdienen huisartsen, medewerkers in de thuiszorg, personeel in verpleeg- en verzorgingshuizen, artsen en verpleegkundigen onze volle steun. Ze draaien overuren, werken op vrije dagen en staan onder flinke druk.
Vorige week werd mijn man thuis plotseling onwel. Hij belandde op de spoedeisende hulp van Bernhoven en kon gelukkig na een nacht observatie weer goed hersteld naar huis. Ik heb toen van dichtbij meegemaakt hoe adequaat, kalm en toegewijd iedereen was. Van de centralist van de meldkamer en de ambulancebroeders tot aan de verpleegkundigen en de arts. En dat terwijl de druk zo hoog is. Daar maak ik een diepe buiging voor.
We kunnen best nog een avondje klappen voor de zorg. Maar nog mooier dan symbolisch waardering uitspreken is iets doen wat echt helpt: ons aan de maatregelen houden. En hopelijk besluit de 8,5 procent inwoners van Bernheze die nog niet is gevaccineerd, dat alsnog te doen...
