U ziet: het water is wat helderder geworden doordat deze fles een kwartier hier gestaan heeft. Zo snel gaat het vaak bij ons niet. Hoeveel mensen moeten niet de eerste paar dagen van hun vakantie afkicken, willen ze echt kunnen gaan genieten van de rust die ze zoeken en ik hoop ook vinden.
Er is rust en rust… Er zijn mensen die altijd maar doorhollen en wanneer ze ontspanning mogen nemen, in hun hoofd en in hun binnenste niet tot rust komen. Misschien zijn er onder de apostelen ook wel zulke mensen. Dan is het weldadig als een vriend, als Jezus zelf, hen zegt: kom eens mee naar een rustige plek, ontspan je, geniet. Zo’n vriend heb je echt nodig. In je eentje zul je het meestal niet vinden. Die apostelen komen van een missiereis, ze hebben mensen bevrijding aangezegd. Bevrijding? Moest dat dan? Ik denk van wel. Net zoals dit vandaag nodig is. Maar we leven toch in een vrij land? Ja en neen. Ik denk dat het niet normaal is als een Peter R. de Vries vermoord wordt omdat hij zijn knie niet buigt voor onrecht en terreur. Het is ook niet normaal wanneer hele generaties gekluisterd zitten aan hun smartphone of dat kinderen constant bezig gehouden moeten worden om zich maar niet te vervelen. Zomaar drie voorbeelden. Dan snak ik naar wat minder criminaliteit, naar durf om dat apparaatje-met-scherm te laten liggen en stimuleer ik ouders om hun kinderen gewoon eens los te laten zodat ze zich kunnen vervelen en daardoor creatief worden. Het is zo gezond als Jezus tegen ons zegt: rust nu eens uit, ook hier in deze kerk.
Wat gebeurt er als je tot rust komt? Kijk eens naar deze fles: het zand is naar de bodem gezakt. Het water is min of meer helder geworden. Zou het ook zo bij ons kunnen zijn? Het scheiden van kaf en koren? Hoofdzaken van bijzaken onderscheiden? Kiezen in de eerste plaats voor wat mensen verbindt, hoe ik thuis er ben voor de ander? Het is vaak de ervaring van een paar weken vakantie dat je met veel minder spullen kunt leven. Zou dit voor het hele jaar kunnen gelden? Dan wordt die ‘rust-nu-eens-uit’-periode nog vruchtbaar voor de dagelijkse dag!
Die ‘rust-nu-eens-uit’-tijd is maar kort voor Jezus en zijn vrienden. Nauwelijks zijn ze bij zichzelf uit gekomen of de menigte dringt zich weer aan hen op: als schapen zonder een herder. Wanneer je je zelf steeds als centrum ziet – en dat zijn er velen vandaag – dan valt er niet veel te herderen. Eergisteren ontving ik nog een kleine groep jongeren met een forse rugzak. Een docent, zelf moeder van jonge kinderen, was duidelijk in haar element om deze jongeren wat orde en regelmaat bij te brengen. Ze zei me: ‘Ik vind het heerlijk om bij hen te moederen.’ Zij is als een herder voor deze jongelui. Dat ene meisje dat zich afzijdig hield, haalde ze erbij. Twee jongens moesten even inbinden met hun jonge-honden-gedrag. Ze deed goed werk en genoot er ook van. Een goede herder geeft aandacht en geborgenheid. Hoe weerbarstig de groep ook was: ze wisten dat ze veilig waren en dat waren ze thuis niet allemaal gewend.
Rust en actie: hoe weldadig is het wanneer hier evenwicht is. Wanneer je te midden van alle werkzaamheden even wat rust kunt inbouwen, ontdek je waar je – samen met anderen – tot je recht komt, ontdek je ook waar het vuil zich heeft opgehoopt, zoals het zand in deze fles. Je ontdekt wellicht ook de geborgenheid die je mag ontvangen van God. Het is zo weldadig wanneer je even stil kunt zijn – te midden van alle drukte – en je je opent voor die aanwezigheid van God. Je hoeft echt niet onmiddellijk een lang gebed af te steken. Alleen al het vrijmaken van je hart voor wat God je wil toevertrouwen, is al een gebed op zich. Bidden is namelijk communicatie met God en dat kan ook als je stil bij elkaar bent. Is het kenmerk van liefde ook niet stille aanwezigheid bij elkaar?
Of je nu wel of niet op vakantie gaat: het ‘rust nu maar even uit’ geldt voor ieder van ons. Maar ook de uitnodiging om herder te zijn voor ieder die op onze weg komt. Te beginnen nu bij je buurman of buurvrouw hier in de kerk. Kijk elkaar maar eens aan. Zo dichtbij is het!
Joost Jansen, pastoor
