Dorpsnieuws

Small is beautifull: economen en geleerde mensen van het Sociaal Planbureau weten hier meer van. ‘Het kleine is prachtig’: in een samenleving waarin het meer en meer gaat over groter en meer, pleiten sommigen voor de aandacht voor het kleine.

De innerlijke kracht van een klein zaadje heeft soms meer impact dan een overdaad aan vruchten die misschien nog doorgedraaid moeten worden omdat er teveel van zijn.
Ik moet hieraan denken bij dit feest van Driekoningen. Wij hebben er vaak iets heel groots van gemaakt: drie koningen (terwijl het eigenlijk ‘wijzen’ zijn) met al hun pracht en praal komen nu al bij het kind Jezus om duidelijk te maken dat Hij tot een grote koning zal uitgroeien met heel veel bezittingen: heel de aarde behoort Hem toe. En… wij kunnen dan een graantje meepikken. Zo is dit feest en het bezoek van de drie wijzen aan Jezus, Maria en Jozef niet bedoeld. Het is eerder een klein gebeuren die een ander grootsheid naar voren wil brengen, de grootsheid, de schoonheid van het kleine.

De drie wijzen uit het oosten gaan dat ontdekken. Je hebt dit niet onmiddellijk door. Wij allemaal kicken eerder op glans, glitter en praal. Dat zijn ook televisieprogramma’s die het best scoren. De wijzen uit het Oosten gaan eerst bij een koning langs, Herodes, en proeven dat er allerlei intriges spelen. Het is niet gemakkelijk om, als je eens van de macht hebt genoten, een ander als meerdere te erkennen. Trump heeft er nog steeds moeite mee. Macht corrumpeert, zegt men. Vaak is het waar. We horen ook dat de drie wijzen via een andere weg naar huis teruggaan. Dat geeft te denken.

Wat heeft de drie wijzen doen veranderen van strategie? Ik ontdek in het verhaal twee redenen. Allereerst bleef de ster hen trouw, of liever: zij bleven trouw aan de ster die ze eens gezien hadden. Trouw blijven aan een ingeving, een overtuiging, die je blij maakt en waardoor je in beweging komt, is al heel wat. We zijn vandaag eerder gewend om van de ene naar de andere beleving te switchen, van de ene naar de andere vriendschap, zelfs van de ene naar de andere partner. Trouw blijven aan je roeping is een hele uitdaging. Maar die trouw wordt wel beloond. Dat zien we bij die drie wijzen. Ze worden gebracht tot bij de stal waar het Godswonder is geschied. En dat is de tweede reden waarom de drie wijzen van strategie zijn veranderd: de ontmoeting in de stal met Maria, Jozef en het kind Jezus. Er zijn mensen die ervan getuigen dat ze God ontmoet hebben. Je hoort ze vertellen over een warmte die over hen komt, over een totale gegrepenheid bij de aanblik van iets heel moois, een natuurbeleving of bijvoorbeeld hier, de geboorte van een kind. Je gaat stamelen omdat je er niet genoeg woorden voor hebt. Zo’n ontmoeting gooit je leven om. Dat was ook het geval bij de drie wijzen, hun leven is omgegooid. Het kwam niet door spetterende en grootse zaken, het gebeurde in de ontmoeting met een klein kind, Jezus, Gods Zoon in een stal geboren. Hoe mooi kan iets kleins zijn. Small is beautifull.

Ik denk dat ieder van ons wel eens geraakt is. Op zich is het vaak iets kleins. Je kunt het ook een verliefdheid noemen en dat hoeft niets eens een verliefdheid te zijn op een andere mens. Het gaat om een totaal geraakt-worden door wat je overkomt, overvalt zelfs. Bij de drie wijzen is het de ontmoeting in de stal. Melchior, Casper en Balthasar bleven trouw aan deze ervaring en met hun voorbeeld doen ze een beroep op onze trouw. Kunnen wij aan anderen vertellen wat ons raakt als we deze verhalen horen, als we hier luisteren en bidden? Aan welke ster blijven wij trouw? Welke overtuiging is ons zo heilig dat we het met anderen willen delen? Bij alle goede wensen en goede voornemens die we aan het begin van dit nieuwe jaar maken, kunnen we deze uitdaging meenemen. Het begin van een nieuw jaar heeft ook iets magisch. Het geeft het gevoel dat er zoveel nieuwe dingen mogelijk zijn. Laten we van dat gevoel profiteren. Laten we bidden om openheid in ons hart om nieuwe uitdagingen te zien en ze niet onmiddellijk af te wijzen. Wat zou God met ons voor hebben in dit nieuwe jaar!
Joost Jansen, pastoor