Heeft u dat ook? Dat u nog weet waar u was en wat u deed toen u hoorde van heftige of historische gebeurtenissen? Bij mij werkt dat zo, alsof er een film van dat moment is gemaakt en ik die heel precies kan terugdraaien.
Zo zie ik mezelf nog zitten in de keuken van m’n Tilburgse studentenhuis, november 1989. De Berlijnse Muur viel. Op een aftandse kleurentelevisie bleven we de hele nacht CNN kijken, ons bewust van de grote betekenis van wat daar in Berlijn gebeurde. Mijn meest avontuurlijke vrienden stapten de volgende ochtend in de auto. Oostwaarts, om die Wende met eigen ogen te bekijken. Een week later kwamen ze terug met spannende verhalen; ze waren erbij geweest! Ik heb nog steeds spijt dat ik toen niet met ze ben meegegaan.
Twaalf jaar later - ik was al tijden afgestudeerd en bezig met m’n eerste baan - was ik voor een werkbijeenkomst in Groningen. Na afloop liep ik terug naar het station en in alle winkels en cafés die ik onderweg tegenkwam stonden de tv’s aan. Ik ben ergens naar binnengegaan en zag hoe eerder die dag twee vliegtuigen de Twin Towers binnenvlogen. Onwerkelijke en beklemmende beelden die nooit meer van m’n netvlies verdwenen zijn.
Een jaar daarna, 6 mei 2002. Ik stond op het punt de deur uit te gaan om campagne te gaan voeren voor de Tweede Kamerverkiezingen die een dikke week later zouden plaatsvinden. Een collega-raadslid belde me op. Of ik al gehoord had dat Pim Fortuyn was vermoord? Ik schrok me rot. Een politieke moord, in Nederland? We bliezen de campagne-activiteit onmiddellijk af en de rest van de avond bleef ik aan de buis gekluisterd.
Op 17 juli 2014 stap ik in m’n auto op de parkeerplaats bij het gemeentehuis. Radio aan, op weg naar een overleg in het provinciehuis. Het journaal meldt het neerstorten van een vliegtuig met veel Nederlandse passagiers aan boord. Later wordt duidelijk dat de MH-17 uit de lucht is geschoten. De daders zijn zes jaar later nog steeds niet berecht.
Ik heb maar kort geslapen als ik de ochtend na de Amerikaanse presidentsverkiezingen 2016 vroeg op weg ga naar een cursus, ergens in een conferentieoord op de Veluwe. Het is niet gelukt om wakker te blijven voor de definitieve uitslag, maar die wordt me onderweg snel duidelijk. Vol ongeloof hoor ik de overwinningsspeech van Trump. Het is tijdens de cursus en lang daarna het gesprek van de dag.
Als u deze column leest, weten we waarschijnlijk wie de volgende president van de VS wordt, of blijft. En misschien weet u later ook nog waar u was en wat u deed toen u dat nieuws hoorde. Ik in ieder geval wel.
Meer nieuws
