Nadja van Driel (1972) is altijd op zoek naar nieuwe invalshoeken, momenten en ervaringen om het leven te bezien. Ze noemt zichzelf een door het leven struinend levensonderzoeker. Met de camera als oog, met muziek voor de oren en nu met haar hand om een pen geklemd.
Zoals ze zelf zegt: “Het leven en de dood zijn soms best pittig.”
"Omdat ik van je Rouw", Nadja van Driel
Ieder mens maakt van alles mee in dit kostbare leven. Je mag leren, je ontwikkelen, liefhebben. Maar ook loslaten. En dat loslaten is vaak het moeilijkste stuk.
Er is geen eensluidende manier voor rouw. Eenieder verwerkt op een eigen manier, in een eigen tempo.
In dit boekje staan teksten, verhaaltjes en rijmelarijen die over allerlei vormen van rouw gaan. Met de teksten hoopt Nadja van Driel eenieder te ondersteunen die, in welke vorm dan ook, rouw kent.
Daarnaast hoopt ze ook uitdaging te bieden om zelf te schrijven. Hopelijk motiveert het lezen van de teksten om eigen gedachten, mijmeringen en kronkels op te schrijven.
Tussen de verhaaltjes zijn lege bladzijdes om zelf te vullen. Zo wordt het boekje eigen. Nadja hoopt dat ze troost bieden, waar verdriet soms te groot is om te dragen. Of waar verdriet omslaat in boosheid, dat het een weg naar buiten mag vinden.
Het leven, maar ook de dood, is soms best pittig. Af en toe is het fijn gestimuleerd te worden om te kunnen janken, of om herkenning te vinden in verdriet of de zwarte humor die daar ook bij hoort.
In dit boekje staan korte, op zichzelf staande teksten. Er is geen specifieke volgorde. Sla het open en lees. En schrijf.
