Oktober: missiemaand en nog wel een ‘bijzondere missiemaand’ zoals paus Franciscus het wil. Waarom? Omdat 100 jaar geelden een andere paus een belangrijk document heeft uitgebracht over het uitdragen van de Blijde Boodschap (en niet de haat, na de eerste wereldoorlog).
Er is intussen veel veranderd in onze wereld en in onze kerk! Midden vorige eeuw was er een periode dat 10 % van alle missionarissen uit Nederland kwam. Uit zucht naar avontuur? Omdat er grote gezinnen waren en men elders aan de bak wilde zoals toen velen – ook uit ons Brabant – naar Canada, Nieuw-Zeeland, Australië vertrokken om daar een nieuw bestaan op te bouwen? Ik denk ook dat er bij de jonge missionarissen een authentiek verlangen was om anderen met de Blijde Boodschap van Jezus in aanraking te brengen.
Tegelijkertijd brachten ze onderwijs en gezondheidszorg onder mensen die vaak in pure armoede leefden. De missionarissen hebben veel goed werk gedaan. Waar haalden ze de kracht van hun zending vandaan? Ik ken een bewogen parochiaan die zich met hart en ziel inzette voor het werk van een missionaris. Wat deze pater voor elkaar kreeg, had zijn volle support. Ik vroeg hem: weet jij waaruit jouw held zijn inspiratie en geestkracht putte? ‘Medemenselijkheid’, was het antwoord. ‘En zijn dagelijkse mis? En het bidden van zijn brevier, zijn getijdengebed, en de wekelijkse aanbidden van het Heilige Sacrament?’ Daar had hij niet bij stilgestaan.
Gewoonlijk bidden religieuzen en priesters toch minimaal anderhalf uur per dag, dat kun je toch niet uitvlakken? Zolang de armen van Mozes door Aäron en Chur werden hooggehouden, was de overwinning aan de zijde van Israël, hoorden we in de eerste lezing. Toewijding aan de Blijde Boodschap en inzet voor de allerarmsten gaat niet zonder gebed, gaat niet zonder dat verwijlen voor het aangezicht van de Allerhoogste.
Intussen is het gelovig klimaat in Nederland en elders grondig veranderd. Je hoort sommige mensen zeggen dat Nederland een ‘missieland’ is geworden. In ieder geval stimuleert onze bisschop De Korte sterk het missionaire elan van de kerk. Niet alleen bij de professionals, de pastores, neen, de missionaire opdracht is toevertrouwd aan iedere gedoopte, dus aan ons allemaal. Schrik niet! Er wordt van ons niet verwacht dat we alles achter ons laten en ons toewijden aan het huis-aan-huis brengen van de Bijbel zoals de Jehovagetuigen dat doen. Missionair bezig zijn houdt in dat je je eigen geraaktheid, dat je je eigen geloof, durft delen met anderen, in goede daden en in goede woorden. In een Blijde Boodschap in daad en woord. ‘Gedoopt en gezonden’ wordt ons voorgehouden. Het veronderstelt dat je bidt (en dat doen we nu in deze viering). Het vraagt ook een beetje om durf. Ik wil u eerlijk bekennen dat wanneer je over de drempel van je eigen huiver heen stapt, je er zoveel voldoening voor terugkrijgt.
‘Ja maar, pastoor, daarmee kan ik toch vandaag niet meer bij mijn kinderen aankomen! Mijn zoon zal zeggen: “Pa, we leven in 2019!”’ Zo voegde een parochiaan mij toe. Wat zeg je dan? Zo’n opmerking slaat natuurlijk eerst op jezelf terug. Wat geloof ik zelf? Hoe sta ik zelf in mijn geloof? Ben ik blij dat mijn ouders mij hebben laten dopen? Zou ik dit ook met anderen willen delen? Wie blij is met wat hij ontvangen heeft, zal dit ook willen communiceren. Zo eenvoudig is het. Wat je niet hebt, kun je niet delen. Maar als je je hart met anderen deelt, wees er dan van overtuigd dat het je goed zal doen. Delen betekent altijd: vermenigvuldigen.
En die zoon die zijn vader de ogen wilde openen voor het feit dat we wel in 2019 leven? Kijk naar wat onze tijd met mensen doet. Kijk naar mensen die zoekend in het leven staan, vaak te gestrest. In sommige bedrijven heeft 30 % van de werknemers moeite om evenwichtig en blij in die organisatie te werken. Het samenbindende verhaal ontbreekt vaak. Naast andere wereldbeschouwingen hebben wij als christenen een samenbindend verhaal en daar mogen we trots op zijn. Dat Woord van God wordt ieder van ons toevertrouwd, om er mee te leven, om er mee te bidden zoals Mozes en zijn compagnons, om het met anderen te delen. Het is een Blijde Boodschap die blijde mensen nodig heeft. Zijn wij die blijde mensen?
pastor Joost Jansen
