Dorpsnieuws

Joost JansenDe start van de parochie Heilige Augustinus – 2 april 2017
Bouwen, steen voor steen. Een huis bouwen, een huis van mensen, een huis van God. Een nieuwe parochie bouwen, mensen-als-stenen.
We bouwen vandaag in zo’n andere tijd als eens deze kerk in Middelrode is gebouwd, of die van Loosbroek, of van Heeswijk, of van Dinther.
Kerken die afgebroken worden zoals die van Berlicum. Met weemoed denken sommigen onder ons er aan terug. Ik vind het spannend om met een nieuw team, met nieuwe bestuurders, met een nieuwe organisatie de toekomst in te gaan.
Als het om bouwen gaat dan moet ik steeds er aan terugdenken dat ik als 19-jarige knaap in de abdij van toen bij de metselaars geplaatst ben. ‘Leer het vak maar.’ Overdracht van een manier van werken van een ervaren metselaar naar een broekje in het vak.
Meester – leerling. Ik heb er veel van geleerd. Niet alleen om een concreet huis te bouwen, met alle slimmigheidjes die je alleen maar leert van een vakman. Ook in overdrachtelijke zin heb ik veel geleerd. Want u zult wel begrijpen dat de lezingen die we gehoord hebben, dat woord van God, en de woorden van heilige Augustinus in de tweede lezing, gaan over de opbouw van een gemeenschap met mensen als levende stenen. Wanneer de apostel Petrus het hierover heeft, dan bedoelt hij mensen die pas gedoopt zijn. Mensen die zich hebben toegekeerd naar die boodschap van Jezus, gedoopt in Hem. Dat zijn dus mensen zoals wij, met die extra antennes voor wat werkelijk gelukkig maakt.
Als beginnend metselaar heb ik toen nog veel meer geleerd. Je kunt stenen hebben, maar ze blijven pas zitten met goede cement. Ik kan me nog herinneren dat we met een groep bezig waren in de abdij. Veel uitgesproken mensen met bijzondere kwaliteiten. Ineens zei een jonge vrouw: als ik jullie allemaal zo bezig zie (en ik denk dat ze bedoelde dat er nogal wat haantjes bij waren), dan kan ik maar beter het cement zijn. Ik weet nog dat we allemaal stil werden. Ze sloeg de spijker op z’n kop.
Stenen, cement: ook de ondergrond is van wezenlijk belang: rulle grond of vaste, stevige grond. Het evangelie heeft het over een gebouw dat op de rots is gegrondvest. Met de krimp in de kerk en de uitdagingen die dit geeft, zullen we steeds terug moeten naar stevige grond. Die stevige grond zijn voor mij allereerst de ervaringen van gelovige mensen, met de diepe waarden van geloof, hoop en liefde die hierin verankerd liggen.
Ik ben vaak ontroerd wanneer ik mag proeven hoe zuiver en puur het geloof is van veel mensen in onze parochies. – Sorry, ik moet nu zeggen onze lokale geloofsgemeenschappen, de parochie is nu die van de heilige Augustinus. – Er is onder ons zoveel geloofservaring aanwezig… Een man op zijn sterfbed kijkt steeds naar het kruisbeeldje aan de muur, zijn kinderen merken het op. Een jonge moeder strijdt met zichzelf omdat zij wél hun eerste kindje wil laten dopen, en haar man zich er tegen verzet. Dat is geloofsstrijd. Voor mij hoort dat kindje helemaal bij onze kerk, zoals zijn moeder en ook zijn vader. Dat is bouwen aan kerk in 2017.
Wie bouwt heeft een tekening nodig, een blauwdruk van wat opgetrokken wordt. God zij dank hebben we de dragende verhalen van onze Traditie. Niet alleen de Bijbel – hoe onmisbaar ook. We hebben ook de verhalen van de geloofsgetuigen, zoals we in deze viering een verhaal van Augustinus hebben genomen. En het Augustinus-bestand is welhaast onuitputtelijk.
Een verhaal van liefde, een verhaal van gemeenschap, een verhaal van doen wat God van ons verlangt, met de liefde als uitgangspunt. Wie echt liefheeft weet wat hij moet doen. Dan ligt er wel een grote verantwoordelijkheid bij ieder van ons… Ik kan me ons leven niet voorstellen zonder bouwtekening, zonder dat dragende verhaal van God met mensen.
Van Vier naar één: het bouwen gaat verder, met levende stenen. Wij zijn die levende stenen. En laten we niet vergeten hoe belangrijk de mensen zijn die onopvallend – we
zeggen hun steentje bijdragen – ik zeg nu liever: die cement zijn. Bindend. Het is echt van waarde dat we die ene parochie Heilige Augustinus zijn rondom de abdij van Berne. Dat wij - Frank van Roermund, Lonneke van Vessem, Yvonne Verhoeven en ikzelf - door de abt van Berne aan bisschop De Korte zijn voorgedragen. En dat de bisschop de abdij en ons hierin bemoedigd.
Samen verder bouwen… in beweging blijven… iedere steen, ieder van ons, en ook iedere kwaliteit is nodig. En weten dat wat in liefde opgebouwd wordt duurzaam is.
 
Joost Jansen, pastoor parochie Heilige Augustinus
Plaats reactie


Beveiligingscode
Vernieuwen