overweging op Tweede paasdag. De Hema heeft ongelijk. De Hema heeft het niet goed gezien. In plaats van Vrolijk Pasen (ik heb meer iets met Zalig Pasen, maar dat vergeef ik hen) adverteren ze met Vrolijk Voorjaar. En paaseitjes zijn ‘verstopeitjes’ geworden.
Dat alles omdat we in een multiculturele samenleving wonen. Gekker moet het niet worden. Terwijl de Hema toch joodse wortels heeft… Pasen is van oorsprong een joods feest dat door het christendom is doorgezet omdat Jezus op het feest van Pasen uit de doden is opgewekt tot nieuw leven. Maar waarom die move van de Hema? Ze lijken een beetje op die bewakers van het graf van Jezus die wel in de gaten hadden dat hier iets bijzonders aan de hand was en die dit in de kiem wilden smoren. Je zou eens er over moeten nadenken! Neen, dan liever iets religie-neutraals zodat je kunt zeggen dat alle godsdiensten hetzelfde zijn, of zelfs dat je beter je niet met een godsdienst kunt inlaten want dan ben je niet meer vrij. Je kunt misschien beter je relatie met je tablet of je smartphone uitbouwen… Dat is minder bedreigend dan met elkaar praten.
Neen, dan die vrouwen bij het open graf van Jezus. Er staat dat ze vrees hadden en met grote vreugde daar waren. Ik zou ook vrees hebben. Stel je eens voor: je hebt iemand in een graf neergelegd en na drie dagen ga je het graf weer bezoeken. Hoe zal het zijn? Wat zal je tegenkomen? Ze komen ineens iemand tegen. En die zegt: ‘Hallo.’ En degene die ‘Hallo!’ zegt, zegt ook dat die vrouwen maar aan zijn vrienden moeten zeggen dat Hij hen vooruit gaat. Hij is hen voor, Hij is hen vooruit… Dat is mooi. Ze mogen niet meer achterom kijken. Dat is niet vruchtbaar. Achterom kijken is meestal niet vruchtbaar. Mensen blijven vaak in het verleden steken. Soms kom ik bij mensen met een nieuw plannetje. Ik weet dat er één steeds zal reageren met: ‘Dat heb ik ook wel eens gedaan, maar dat wordt het niet.’ Nooit zegt hij: laten we het eens proberen. Niet geschoten altijd mis. Er zijn mensen die steeds in de achteruitkijkspiegels kijken. Pasen betekent echter dat je vooruitkijkt, dat je met hoop en creativiteit in het leven staat, dat je steeds opnieuw probeert, dat je elkaar warm maakt om je gezin, je familie, je buurt en gewoon die hele samenleving een beetje beter te maken.
Pasen betekent dat vanwege die Jezus die uit de dood is opgewekt, de dood niet meer het allerlaatste woord heeft. Natuurlijk sterven er mensen, en soms op verschrikkelijke manier. Brussel, Bagdad, Parijs, Nigeria of een piloot die zelfmoord pleegt en een heel vliegtuig in zijn dood meeneemt. En toch… gelovige mensen – en dat zijn we toch hier? – laten zich niet door de dood tegen houden. Zij pakken de draad weer op, met realiteitszin, maar zonder doemdenken. Ze nemen de draad weer op en slaan de handen ineen om te bouwen aan een klimaat waarin iedere mens zonder onderscheid recht op leven heeft.
Degene die tegen die vrouwen ‘Hallo!’ zegt - wij weten inmiddels dat het Jezus is - vervolgt met de bemoedigende woorden: wees niet bang, vertrouw. Zo’n bemoediging hebben we vandaag echt nodig omdat er veel angst heerst. Wij kunnen er hier in Bernheze van meepraten. Voorbeelden te over. En in Oss ook. Het lijkt wel of de angst groeiende is. Ik zeg dan: mooie kans om te laten zien waar een kerk met een boodschap van hoop en vertrouwen voor staat. En die kerk zijn wij. Die kerk is in eerste instantie niet de paus, niet het Vaticaan, niet de aartsbisschop van Utrecht of onze eigen bisschop – of die nu Hurkmans heet of De Korte – die kerk dat zijn wij zoals we hier nu bijeen zijn. Wij zijn die dragers van een boodschap van vertrouwen. Tegen ons wordt gezegd: ‘Weest gegroet. Hallo!’ En: ‘Weest niet bevreesd. Gaat aan mijn mensen de boodschap brengen dat’… zij maar op weg moeten gaan. Niet achterom moeten kijken naar de veiligheid van vroeger. Want die is er gewoon niet meer. Ze moeten eerder met creativiteit en vertrouwen bouwen aan de wereld van morgen die hier en nu begint. Dat is Pasen: je niet laten ophouden door de dood en al die dodende opmerkingen en dodende momenten, maar steeds opgewekt aan de slag gaan. Ons wordt die boodschap van Pasen toevertrouwd om plaatsen van hoop te scheppen. Waar? Laten we maar dichtbij beginnen, hier en nu.
Joost Jansen, norbertijn
