Sinds een half jaar ben ik redactielid voor de Zelfkrant (de Straatkrant). Met een professioneel team proberen we elke maand de lezer te boeien met verhalen uit onze kleurrijke samenleving.
Ik mag mooie mensen met bijzondere verhalen interviewen. Schrijven over mensen die het hoofd wanhopig boven water proberen te houden, omdat hun financiële situatie door b.v. ziekte of ontslag, compleet op z’n kop is gezet. Over mensen die in sociale werktrajecten terecht zijn gekomen. Ik heb er grote waardering voor dat zij hun verhaal dúrven laten publiceren. Zij willen dit delen in de hoop dat de samenleving hen beter begrijpt, in plaats van hen vaak te veroordelen. De Zelfkrant biedt hen graag dat podium, maar geeft ook graag het woord aan instanties en initiatieven die deze doelgroep ondersteunt.
Door te luisteren naar al deze ‘andere’ levensverhalen, besef ik hoe rijk wij eigenlijk zijn. Rijk in het gevoel geaccepteerd te worden om wie we zijn. Rijk met een dak boven ons hoofd. Rijk met de veilige buurt waarin wij wonen. Die rijkdom voelt vaak vanzelfsprekend, maar alles kan – door onverwachte situaties – zo maar anders worden.
Ik ben blij dat Lokaal en onze bestuurders de mensen die dat écht nodig hebben financieel willen blijven ondersteunen en dat er óók Bernhezenaren zijn die deze mensen helpen. Ik draag mijn steentje bij om over hen te blijven schrijven, omdat ik het belangrijk vind dat hun verhalen ook gehoord worden. En dat ze u, door de Zelfkrant te lezen, misschien tot anders denken aanzetten.
Hieke Stek
namens Lokaal.
