Met de brandweerwagen met loeiende sirene kwam Gertjan bij de kazerne in de Jonker Speelmanstraat aan. Collega’s, oud-leden, vrienden en familie stonden daar al op hem te wachten.
Burgemeester Marieke Moorman was er ook bij.
Een gedeelte uit haar toespraak: “Je kwam er indertijd als een van de jongsten binnen en nu ben je er de nestor geworden. Nuttig, vakkundig, iemand waar men op kon vertrouwen en die nooit verzaakte. Iedereen liet Gertjan dan ook in zijn waarde en op die manier kwam het beste uit de vrijwilliger Gertjan. Na iedere uitruk of oefening wist hij precies te zeggen wat niet goed ging of beter kon. Improviseren, dit was ook een van je toevoegende kwaliteiten, met alle problemen dacht je mee en probeerde een inventieve oplossing aan te reiken. Op veel momenten is er zo een beroep gedaan op je vindingrijkheid.”
Tenslotte reikte de burgemeester hem – vanwege die bijzondere verdiensten – de Koninklijke onderscheiding uit. Wat voor hem in dit bijzondere geval geen verrassing meer was.
Vervolgens kwam William van Zutphen aan het woord als postcommandant van de brandweer. Hierin haalde hij enkele persoonlijke kenmerken van Gertjan aan. Zo zorgde hij ervoor dat er bij feestjes altijd iets speciaals in de ijskast stond. Dat de pieper nou niet zijn ding was, zodat hij daarvoor een toepasselijk cadeau kreeg en hij over de kleding niet altijd tevreden was en verbetering eiste. Hij kwam ook altijd te voet naar de kazerne en zorgde ervoor dat hij nog voor de anderen aanwezig was.
“Op hem kon ook bij extra activiteiten, zoals de kindervakantieweek of de kerstboom verbranding, altijd een beroep worden gedaan.
Gertjan, ik bedank je nu voor je inzet in de afgelopen 30 jaar. Persoonlijk, maar zeer zeker ook uit naam van alle postleden en oudleden waarmee je samen heel veel incidenten hebt opgelost. We zullen enorm misgrijpen op onze (brandweer)rots in de branding.
Bij de oefeningen blijf je ons onder andere ondersteunen met uitzetten. Geniet van het leven met Joke, je familie en vrienden, maar nu zonder pieper. De brandweer laat je nog niet los.”
Hierna kwam Erik van Linden van de Regionale brandweer aan het woord.
“Met een vader (Gerrit) en opa met een verleden als brandweervrijwilliger valt de appel vaak niet ver van de boom. En de interesse voor de brandweer is er dan waarschijnlijk ook met de paplepel ingegoten.”
Hij haalde vele voorbeelden bij het brandblussen aan en hoe Gertjan daar te werk ging, zoals de branden op de Wildhorst en die bij de buren namelijk café “de Ollie”.
Hij reikte Gertjan tenslotte enkele onderscheidingen uit.
Na ruim 30 jaar is het voor Gertjan genoeg en geeft hij het stokje graag over aan de jeugd. Daar is inmiddels ook een opvolgster voor hem gevonden. De fysieke belasting van het brandweerman zijn en de jaarlijkse keuringen (voor leden van boven de 50 jaar) worden erg zwaar. Hij doet dit omdat het voor hem fysiek helaas niet meer haalbaar is. Bij de jaarlijkse keuring (voor leden boven de 50 jaar) is dit duidelijk naar voren gekomen.
Hierna kon iedereen hem feliciteren en was er die avond nog een feestje in de kazerne.
Tekst en foto’s: Peter Kriele
