Iedere tuin heeft wel een bijzonder verhaal en zegt de inrichting en uitstraling iets over zijn bewoners.Zo gingen Marjon en ik op bezoek bij José en Wim van der Heijden. Het huis ligt verscholen achter een grote beukenhaag, maar als we door de poort naar de tuin gaan, verbazen wij ons over een prachtig stukje natuur. Hier is het voor de vogels, kikkers, vissen, poezen, konijnen, bijen en alle andere dieren en insecten een echt paradijs. Al jaren vist hier in hun vijver een ijsvogelpaartje en in de sloot groeit en bloeit een zeldzame grote gele aronskelk. Naast de grote vijver ligt het weiland van de buren waar de schaapjes grazen, een mooier onderhoudsvrij uitzicht kun je niet wensen. Een plek die rust uitstraalt.Wat ging hier aan vooraf?
Voor José zit hier een hele familiegeschiedenis achter, waar ze dan ook met verve aan ons over begint te vertellen.Het stuk grond is in 1927 in bezit gekomen van de familie van den Berg. Hun vroegere overburen konden zich nog herinneren hoe de veertienjarige Bert vanuit Geffen met zijn koe en kalf en de hond hier op de Meerstraat aan gewandeld kwam. De opa van José kocht ook een huis aan de Meerstraat, waar nu Search in gevestigd is. ‘Kleine pappie’ (zo werd opa genoemd) en grote papa en later ook moeder en kinderen gingen daar samen wonen. Opa bewerkte de grond en leerde aan het gezin om respect te hebben voor alles wat leeft en om het geluk te delen. En dat zet zich voort in de volgende generaties. José is geboren na het overlijden van opa, maar zij is altijd nieuwsgierig geweest naar het verleden van de familie. Ze weet dan ook het ene verhaal na het andere te vertellen. Bijvoorbeeld hoe in de oorlog er ondergedoken moest worden tijdens een schietpartij en toen opa en haar broer Ruud de volgende ochtend gingen kijken bij hun koe en kalf zat daar een Engelse soldaat hun koe te melken. Of het verhaal over het paadje dat naast het land liep en het ‘ schooierspaadje’ werd genoemd. Opa vond het geen enkel probleem dat daar de zigeuners regelmatig bivakkeerden.
Een huis bouwen
Wim en José kregen het voorrecht om in 1981 op kleine pappie’ s landje een huis te bouwen. De vader van José zei altijd: ‘Dat is jullie plekje’. En dat is zeker zo, de drie kinderen van Wim en José hebben er van genoten, samen met de vele vriendjes en vriendinnen die er graag kwamen spelen. En nu ook weer de kleinkinderen. En zij zelf natuurlijk ook, beiden zijn heel trots op deze familieplek. Er is voor altijd een verbinding met opa gebleven.
Tekst: Ine Zonneveld
Foto’s: Marjon van Herpen
