Dorpsnieuws

Naarmate dat ik langer in Heeswijk-Dinther woon, verwonder ik me steeds meer over de dingen die in ons dorp gebeuren. Daarom lijkt het me leuk om dat zo nu en dan te benoemen. Sterker nog…soms denk ik spontaan aan een welbekend attractiepark in Kaatsheuvel en heb ik het idee dat ook wij in Heeswijk-Dinther ons eigen attractiepark zijn. 

Lang, heel erg lang geleden, hadden we in Heeswijk-Dinther nog een rechte weg waarover je gemakkelijk van Veghel naar Middelrode kon rijden. Er waren wel een aantal drukke bezochte kruispunten, maar alles leek zijn gang te gaan.

Auto’s, fietsers, voetgangers gingen allemaal gemoedelijk over dezelfde weg en bijna iedereen hield rekening met elkaar. Soms was het een beetje krap aan, maar meestal ging het goed. Naarmate de tijd verstreek werd het steeds drukker op de weg en werd er gesproken over meer veiligheid en veranderingen die nodig waren. Ik hoorde over verkeerslichten en extra rotondes, maar dat was niet meteen de eerste optie. We hebben het nog geprobeerd met drempels. Er kwamen er zo veel dat er grappen werden gemaakt om er een paar bij te leggen, zodat de weg weer recht lag.  

Op dit moment ondergaat deze doorgaande weg weer een verandering. Een traject wat in totaal 4 jaar gaat duren. Het eerste stuk in Heeswijk is klaar en iedereen vindt er nu het fijne van. Ik kan niet anders denken aan het idee van de Oude Tufferbaan in Kaatsheuvel. Daar worden de 'Old timers’ door middel van stootranden enigszins gedwongen om de vooraf bepaalde route te volgen.

In Heeswijk zie ik dan enige gelijkenis met de auto’s, vrachtauto’s, bussen en fietsers die door middel van stootbanden (lees betonnen plantenbakken) van links naar rechts worden gedreven. Hierdoor krijg je bijna het idee dat je eigenlijk niet eens meer zelf hoeft te sturen. Gedecoreerd met speciale straatverlichting wordt het plaatje ’s avonds extra kunstig.

Het lijkt bijna een sprookje.

Enfin, met alle participatie die er aan vooraf is gegaan kan het niet anders: we leven nog lang en gelukkig.

Dank aan Heeswijk-Dinther en De Efteling.

Tekst: Anja van Aarle