Dorpsnieuws

Negentig jaar wordt ze, a.s. zondag: Riek den Otter- Vermeulen. Zelfstandig wonend aan de Jonker Speelmanstraat. Riek: " Nee hoor, ik doe alles nog zelf. Alleen zo nu en dan een particuliere huishoudelijke hulp."

Na tien uur pas, graag!
"Hoe ik mijn verjaardag ga vieren? Ja, ik heb het de familie laten weten. Ik ga niemand ontvangen. Een persoon misschien. Telefoontjes na 10 uur graag, want dan ben ik pas fris wakker. En tegen de avond, om 6 uur ben ik uitgenodigd bij Martien Vissers , getrouwd met Karin Vermeulen, een nichtje van me. Rond negen uur ben ik dan weer thuis."

Bloemetjes van Adriaan
"Andere jaren zat het huis vol met neven en nichten. 40 neven en nichten heb ik. 11 van de kant van Adriaan en 29 van mijn zijde. Het zal wennen zijn. Ik ben de tiende van elf kinderen en de enige die nog over is. Mijn man Adriaan, is in 2008 gegaan. We hebben hier maar 9 maanden samen gewoond. Hij zorgde altijd voor een extra bloemetje op Valentijnsdag. Alhoewel hij niks had met dat commerciële gedoe. Adriaan was heel attent en ook en bijzonder handige jongen. Hij kon alles. Pietje precies. Hij stond voor iedereen klaar. De hele familie kon op hem vertrouwen".

Herinneringen op papier
Riek is gezegend met een formidabel geheugen. Verhalen uit een ver verleden duiken met het grootste gemak op. "Mij ouders zijn beiden uit 1888." Twee vellen papier, ter voorbereiding op dit gesprek met balpen, in een keurig handschrift genoteerd, liggen klaar om onthuld te worden.

Een werkzaam leven
"Op mijn 15e jaar ben ik begonnen met werken op het kasteel bij Jan de Visser. Huishoudelijk werk. En daarna bij een dokter in Veghel. Die had 8 kinderen Dat was flink aanpakken."
En toen in den Bosch bij de burgemeester. Daar heb ik het niet lang volgehouden , maar drie maanden. Ik zei tegen ons mam: Hier ga ik dood, ik moet hier weg. Dat was echt niks."

Jachtpartijen op het kasteel
"Ik heb ook jaren op het kasteel gewerkt bij de baron. In de horeca. Het leukste was, als er jachtpartijen werden gehouden. Na de jacht spreidde men het geschoten wild uit onder de treures.
De jagers en de drijvers gingen er om heen staan en dan werd de opbrengst van die dag verdeeld. Ik kreeg een vogeltje van de baron.
Even later kwam hij naar me toe. "Wat kijk je toch sip, Riek. " We zijn met 13 thuis, mijnheer de Baron. Toen ik 's avonds naar huis ging, zat er een haas in mijn fietstas."
En ik heb ook zelf een haas gevangen. Ik kwam met Jo Snelders terug van het schaatsen op de Heineplas bij de Wildhorst. Dat beest liep in een strik. Ik heb hem er uitgehaald. Mijn vader heeft die haas later verkocht aan dokter Lebeau. 25 gulden leverde dat op."

De bontjassen van de barones
"Op een keer zei de barones: " Riek, ik ben vandaag de hele dag op pad. Ruim de slaapkamer maar eens netjes op. Dat heb ik gedaan. Mijn collega en ik hebben ook de kledingkast open getrokken. Ik weet het. Mocht niet, maar ja! Bontjassen....! Die zijn we toen gaan passen. Opeens stond de barones achter ons "Eh, eh eh", zei ze."
"Sorry hoor mevrouw, maar we konden het niet laten. Gelukkig. Ze was niet boos."

 Hoofd huishoudelijke dienst
"Oh ja, bij Tini Heerkens heb ik ook een baan gehad. In de schuurbandindustrie. Dat bedrijf werd plotseling gesloten en toen solliciteerde ik bij de huishoudschool van de Zusters hier in Heeswijk. Daar ben ik opgeklommen tot hoofd van de huishoudelijk dienst. Heel fijn werk.

Kerkwas St. Willibrordus
Dertig jaar heb ik de kerkwas gedaan bij de St. Willibrordusparochie en ook nog de was van pastoor Kuipers. En het parochiehuis onderhouden en achter de bar geholpen bij feestjes. Ik werd er gedeeltelijk voor betaald. Zingen bij het kerkkoor. Dat hoorde erbij in Heeswijk. Trouwens, Mari van Berloo, die ken je wel hè, die zong ook bij het koor, en die is ook jarig op Valentijnsdag."

Thuis: 'Op de kop krijgen'

"Een boerengezin. Met dertien aan een tafel. Ieder had een vaste plek. Naast mij links, zat ons pap, en rechts zaten Bert en Harrie Die twee waren altijd heel druk. Dan kreeg vooral Bert het letterlijk op zijn kop. Mijn vader sloeg met zijn pet over mij heen op het hoofd van Bert. Onze ouders waren gelukkig niet echt streng."
En als er zondags pannenkoeken werden gebakken kon mijn moeder dat niet bij houden, zo vlug waren ze op. "

Klompen schuren
"Ieder kind moest bijdragen aan het huishouden. We liepen toen nog op klompen. Regelmatig werd je opgedragen voor iedereen de klompen te schuren. En dennenappels - proppen- noemden wij die, rapen in het bos. Dat hoorde er ook bij. Die proppen werden dan gebruikt om de houtkachel mee aan te stoken."

Huiselijk
"Nee, nee, ik ben niet te lui geweest om te werken. We hadden het goed samen, Adriaan en ik. Hij is ook nog 15 jaar koster geweest en bij het gilde. Een heel goede schutter. We waren vrij huiselijk. Het was niet erg als we niet op vakantie gingen. Veel nichten en neven kwamen over de vloer. Nu mis ik dat natuurlijk. Maar ik mopper niet. Daar heb je niets aan."

Tekst en foto's: Jacques Worms