De Hennezuster
Bè de zusters in Hezik hàn ze ok hènne. Eén hennekoi mè ongeveer 80 henne.
Mar wa waar nou het geval.
Ès henne we ouder worre raken ze van de leg af.
Dè gezegde kenne we allemaol. Mè ‘t gevolg dè de zusters te weinig èijer hàn.
Dus stelde ik veur um er ‘n nèj hennekoij bè te bouwe. Nao dè ut Moederhuis de Mariënburg in Den Bosch gezeet ha dè ‘t goewd waar, mochter ‘n hok vur de henne bè gebouwd worre.
Onze vadder kwaamp mee helpen, en samen bouwde we ‘n nèj hennekoj.
Mè aon de vurkant allemaol glas, me schùùf-raome. Toendertijd waren ‘t allemaol planke hennekoje mè ’n zadeldak, zo ès ze dè zo toen noemde mè unne korte kant en unne lange kant.
In de auw hennekoj ware de legneste allemaol opgestapelde leeg appelsienkisjes, wor dan krek èèn hen in kon. Mar voor dees hennekoj han we ‘n gemeenschappelukke legnest gemakt. Die ware toen overal vort in de mode in hennekoien. Die legneste waren ongeveer 2 meter breed, mè van bove ‘n klep, en op zej ‘n hennegat. D’r konne wel 10 henne tegelijk in de nest.
De “hennezuster” vond ‘t mar niks.
“Dat kan nooit goed gaan” zin ze, “zoveel kippen in een nest”.
En toen zin ik mee zonder dè ik er bè nao docht:
“En gèllie dan hier in ‘t kloster, wè denkte dor van?”
“We wonen niet in een legnest” zin ze, “mar ook bij ons gaat het niet altijd goed”
“Waacht ‘t mar us efkus af” zin ik “dur kumt nog ‘n flinke lòòg houtskrulle in”
Mar toen ik daags naoderhand unne keer in de legneste kéék, zag ik binne in de nest opzéj ‘n klein schilderèike hangen.
Ut waar een plaotje van onze lieve vrouw van altijddurende bijstand.
Harrie van Helvoort (1937 - 2017)
uit: Kroniek 2013 nr. 2 van de Heemkundekring de Wojstap
