Van mij wordt gezegd dat ik mijn roeping gevolgd heb. Ik beaam het. Ik ben er ook gelukkig mee, zoals ik bij anderen zie dat ze gelukkig zijn met hun vrouw, hun man, hun kinderen. Ik merk dat ik niet zeg: met hun werk, met hun beroep. Dat is natuurlijk ook belangrijk en fijn als het zo is. Het draait in deze zondag – roepingenzondag – toch om een levensengagement.
Een keuze een leven lang waarvan het de bedoeling is dat het ieder van ons diep gelukkig maakt. Niet dat het altijd van een leien dakje hoeft te gaan. De ups en downs zal niemand bespaard blijven. ‘Maar je hebt geen vrouw, je hebt ook geen eigen geld, en je moet doen wat jouw abt je opdraagt’, hoor ik mensen zeggen. Dat is waar. Het maakt echter wel onderdeel uit van die weg van geluk.
Onafhankelijkheid omdat een andere liefde bezit van me heeft genomen, vrijheid van de druk van het geld en daarmee van het moeten presteren, en de veiligheid dat je je keuzes maakt in gesprek met een ander. Zo omschrijf ik het maar. We noemen dat de drie geloften in het religieuze leven.
Dat hoor ik ook in het evangelie van die Goede Herder. Je voelt aan dat het een persoonlijke ervaring van Jezus zelf is. Hij leeft in contact met Degene die Hem zendt, God. Het is voor Hem een total committment, een totale gave van zichzelf. Hij kan zich niet onttrekken aan zijn verantwoordelijkheid en als hij ziek wordt moet het toch doorgaan. Zoals een moeder ook zo lang mogelijk doorgaat met het zorgen voor haar kinderen, ook al is ze zelf nog zo ziek. Wie herkent dit niet? Want u hebt langzaamaan wel begrepen dat het niet alleen gaat om roeping tot priesterschap of religieus leven, het gaat om roeping voor iedere vorm van geëngageerd leven. Het gaat er om dat waar je je toegeroepen voelt dat met hart en ziel doet, er als het ware in leeft.
Jezus schetst wel het verschil tussen een geroepene en degene die het als een baan ziet. Wanneer puntje bij paaltje komt, is er een fundamenteel verschil. De een is een loonwerker die het louter voor het geld doet (een huurling staat er in het evangelie) , de ander is een geroepene en dan doet het er niet toe hoeveel wordt verdiend, hoeveel tijd je er in steekt. Als de ander maar gediend wordt. U merkt: het verschil zit ‘m steeds in de relatie tot je inzet. Het gaat om je hart, om je bewogenheid.
Is dit alleen voor mensen zoals ik? Gelukkig niet. Ik zie overal geroepen mensen. Geroepen tot heiligheid, zegt paus Franciscus in een onlangs verschenen boekje van zijn hand. De paus gebruikt een hele mooie uitdrukking: de heilige van een deur verder. Hij zegt: de Kerk verklaart sommige mensen heilig (en we hebben een heel arsenaal van heilige mannen en vrouwen), maar er zijn ook alledaagse heiligen, de heilige van een deur verder, bij jou in de straat. De vrouw die overdag werkt en ’s avonds nog moet zorgen voor een stel kinderen waarvan er één gehandicapt is. De man die altijd net daar is waar mensen in de knel zitten en dan doelgericht handelt. Mensen die wij allemaal kunnen tegenkomen, ‘een deur verder’. Mensen die wij zelf kunnen zijn of worden.
Is dit algemeen menselijk? Is dit aan iedereen gegeven? Ja, dat kan. Wanneer we echter goed luisteren naar het verhaal van Jezus en kijken naar hoe hij leeft, wanneer we Petrus in de eerste lezing beluisteren, dan spreekt er ook altijd een Ander mee, God. Hij die geborgenheid geeft, kracht, Hij die ons roept en zendt. Dat kan een grote hulp zijn. Want die God blijft roepen en kracht geven ook als je het zelf lastig hebt of het helemaal niet ziet zitten. Wie is altijd voor de volle 100 % gemotiveerd? Wanneer je motivatie van God komt, de Grote Liefde, Hij die ons Verbond aanzegt, dus verbondenheid en gemeenschap, dan kan je motivatie best eens minder sterk zijn, Hij vult dan aan waar het ons aan ontbreekt. Hij blijft roepen tot ieder goed werk. Ook als mensen Hem niet horen: Hij blijft roepen. Wij hier, wij horen zijn roepen, dat geloof ik, anders was je niet gekomen. Wij hier in deze kerk pikken zijn roep op en we kunnen aan de slag. Waar? Gewoon op de plek waar we leven, wonen en werken. God vraagt geen hoogstandjes. Hij roept om het goede te doen, daar waar je bent.
Joost Jansen, Abdij van Berne
