Dorpsnieuws

De zwaartekracht kunnen we niet uitschakelen, uitgezonderd dan in een ruimtestation. Voor ons gewone aardse mensen: alles wat we loslaten valt naar beneden.

Soms kan een bal stuiteren en komt hij weer in onze hand terug maar er is altijd energieverlies. Zwaartekracht is onzichtbaar, hij is er en hij werkt.

Vergelijkbaar is de werking van de heilige Geest die vandaag op het feest van Pinksteren ons uitdaagt. De Geest van God is onzichtbaar, zij is er en zij werkt. Altijd? Neen, niet altijd. De zwaartekracht trekt ons naar beneden, niet alleen voorwerpen maar ook ons mensen. Je hoeft echt niet aan een depressie te lijden om niet af en toe een zwaar hoofd te hebben, of het even niet zien zitten. Krachten halen je naar beneden, soms onhanteerbare krachten. Dat kan gebeuren bij ieder van ons, maar we zien het ook in onze grote wereld waar de goede Geest van God er voor gezorgd heeft dat alle landen een klimaatakkoord hebben gesloten. En de zwaartekracht van het onmiddellijk gewin, de zwaartekracht van het willen hebben voor een kleine minderheid van rijken, geeft flinke ruis.

En die ruis is niet het gedruis dat de leerlingen van Jezus in de Bovenzaal horen... Hoe waren die vrienden van Jezus toen? Angstig, ze durfden het huis niet uit, ze waren bang om iets over hun geloof te zeggen. Lekker de ramen en deuren dichthouden en de boze wereld buiten.

 

Over mentale zwaartekracht gesproken, lekker ‘down’. Mijn vader zou zeggen: daar win je de oorlog niet mee. Er moest daar wat gebeuren want anders is hun leven wel voorbij. En er is wat gebeurd. Bij deze angstige mensen breekt Jezus binnen met zijn boodschap: ‘Vrede zij met jullie.’ En Hij gaat verder. Hij heeft het over vergeven van zonden. Gewoonlijk schrijven we dat aan God toe. Nu zegt Jezus dat mensen het kunnen doen. Wel namens God, maar toch. Zonden vergeven, dus mensen zoals u en ik weer met elkaar verbinden, verzoenen, genezen. Tegen de zwaartekracht van malaise, van neerslachtigheid, van negativiteit in, is er de dynamiek van Gods heilige Geest. De komst van de heilige Geest draait de zaken om. De Geest van God is enthousiasme, is dynamiek, betekent hoop tegen alle wanhoop in, is liefde niet tegen de haat in, maar eerder tegen onverschilligheid in. De Geest wil ons bezielen en omhoog laten kijken, met hoop en vertrouwen in het leven. Gods goede Geest werkt altijd aan gemeenschap én hoe een gemeenschap optimaal kan functioneren. De een is goed in organiseren, de ander is juist goed om aandacht te blijven houden voor ieder. De een is nooit te beroerd om een werkje te doen, terwijl een ander goed kan luisteren. En juist vandaag hebben we ook als kerkgemeenschap die grote diversiteit van mensen nodig. Ook wij als parochie zoeken steeds weer nieuwe vrijwilligers. En ik bid de heilige Geest dat na deze viering er weer mensen zijn die zich aanmelden. En dat zij die al zoveel doen zich bemoedigd voelen. Er is de zwaartekracht die alles en ieder naar beneden trekt. Er is ook die goede Geest van God – even onzichtbaar als de zwaartekracht – die mensen hun rug doet rechten en fier door het leven gaan.

 

Tussen deze twee krachten staan wij. Welke keuzes maken wij? Want het blijven keuzes van mensen, van u en van mij. Laat ik mij begeesteren of laat ik mijn oren hangen. Sta ik open voor de mens die een appel op mij doet of zie ik hem gewoon niet staan. Promoot ik al die initiatieven die het leven beter maken. Laten we niet vergeten dat die bewustwording rond het klimaat en de gevolgen hiervan voor de opwarming van de aarde begonnen is vanuit kleine groepjes als Grassroot, Greenpeace, Oxfam/Novib, mensen met een ongekend doorzettingsvermogen. Daar kan Trump echt niet tegenop.

 

Zo concreet werkt Gods Geest in mensen. Maar Gods Geest werkt ook hier in ons. Vertrouwen we daarop? En wanneer we er nu een ogenblik bij stil staan en in ons op laten komen welke positieve inbreng ik vandaag of de komende week kan geven… wat komt er dan in mij op? Durf ik Gods Geest te laten werken?