DE INVASIE IN NEDERLAND 1944

Vrijdag 22 september 1944

Van donderdag op vrijdag vrij rustig. In Veghel is vrijdag een heftige strijd.

Van uit Erp wordt door de Duitsers een heftige aanval gedaan op Veghel. Veghel heeft ongeveer drie dagen onder zwaar geschut gestaan van de Duitsers. De weg van Uden naar Veghel is zelfs enkele uren in Duitse handen geweest.
Engelsche jagers kwamen echter te hulp en de aanval van de Duitsers werd door de Amerikanen afgeslagen. In de n.m. omstreeks vijf uur gingen geruchten dat er aan het Heeswijks kasteel weer Duitsers opdrongen in de richting Dinther.

De mensen vreesden dat ze door zouden breken. Dit vermoeden werd nog ondersteund toen de Amerikanen, na in Heeswijk een beetje tegen enkele Duitsers gevochten te hebben, zich tegen de avond naar Veghel terug trokken.
De mannen uit Dinther en Heeswljk en vooral de jonge mannen vluchtten tegen den avond uit het dorp naar de boeren achteraf, omdat ze bang waren door de Duitsers te worden mede genomen en mede in den strijd geworpen.
Zelfs oude mannen van zestig en zeventig jaren vluchtten nog weg.

Ik zelf voelde me ook thuis niet veilig en heb de nacht doorgebracht in de schuur van Martienus van Lokven in het Zand. Daar waren minstens 35 vluchtelingen, ook vrouwen en kinderen zelfs er bij. We sliepen gezamelijk in het strooi. Bij me thuis waren ook vluchtelingen uit de Laverdonk die niet in hun huizen durfden te blijven, omdat er vele granaten in de Laverdonk vielen van uit Schijndel.

Deze vluchtelingen waren mijn oom Martinus Habraken met zijn gezin en mijn neef Jan Habraken met zijn gezin. Te zamen met tien personen.