Jos Korsten heeft al een keer een lezing bij de Heemkundekring gegeven over de 2e Wereldoorlog. Die was daar goed bevallen. Vandaar dat hij op 20 februari wat is komen vertellen over Lodewijk XIV.
In de 17e eeuw was in Nederland de Gouden Eeuw, maar dat was echt geen eeuw volgens Jos Korsten; hoogstens drie-kwart-eeuw, want wij kwamen in de 17e eeuw in oorlog met Engeland en Frankrijk. Lodewijk XIV vond dat wij veel te machtig waren. Daarom sloot hij een verbond met de Engelsen. Toen werd o.a. besloten dat Engeland een deel van Zeeland met de Schelde, waaronder Cadzand mocht hebben. Dan zouden we als zeenatie maar weinig meer te vertellen hebben.
Engeland viel toen ons land via de zee aan en Lodewijk XIV over land. Hij moest toen wel het Spaanse Brabant ontwijken, zodat hij die oorlog met Spanje kon vermijden. Daarom ging hij met zijn troepen om Maastricht heen en kwam daardoor via Nijmegen ons land binnen. De opmars verliep heel snel, omdat ons landleger toen erg zwak was. Maar hij stuitte toch op onverwachte tegenstand. Want wij hadden de Hollandse waterlinie, zodat hij, toen hij in Utrecht aan kwam, Amsterdam niet kon bereiken. Hij besloot toen om met een deel van zijn troepen terug te gaan naar Parijs. Hij verlangde om weer terug te gaan naar één van zijn minnaressen, waar hij al enkele kinderen bij had. Onderweg erheen logeerde hij op diverse adressen voornamelijk kastelen. Zodoende dus ook in Heeswijk. Daar was hij echter maar één dag, want vandaar trok hij naar kasteel Stapelen in Boxtel.
Ook de Engelsen hadden pech, want toen ze met hun schepen in 1666 naar ons land voeren werden ze door onze zeeheld Cornelis Tromp onder bevel van Michiel de Ruyter verslagen. Het gevolg was uiteindelijk dat ze toch maar graag in 1672 vrede sloten. Dat gebeurde op het kasteel Heeswijk: “de Vrede van Heeswijk”. Maar daar werd teveel van ons land geëist en daar ging onze stadhouder Willem III niet op in.
Ondertussen vertelde hij ook over de oplopende ruzie tussen de Staatsen en de Oranjegezinden. Waarvan het gevolg was dat Jan en Cornelis de Wit in Den Haag op afschuwelijke wijze door het volk werden omgebracht.
1672 wordt daarom niet voor niets ons rampjaar genoemd.
Tekst en foto's: Peter Kriele
