De eerste kinderen waren al om 10.00 uur naar de museumboerderij gekomen.Daar werden ze direct welkom geheten door de zwarte Pieten in de schob.
Vandaar gingen ze naar de boerderij, waar de schimmel van de Sint rustig stond te wachten. Meer foto's.
Enkelen wilden wel even het paard over z’n kop aaien.
Uiteindelijk ging het natuurlijk om Sinterklaas, die nog in de bedstee lag.
De Sint moest wakker gemaakt worden. Gelukkig lukte dat na enige moeite. De kinderen maakten daar samen met de Pieten het nodige lawaai voor.
Vervolgens moest Sinterklaas verder aangekleed worden. Zijn sloffen werden met behulp van enkele kinderen aan gedaan, zijn mantel, werd om gedaan en de mijter werd, hoewel met enige moeite op gezet. Niet alleen de kinderen, maar ook de ouders en ook wel de opa’s en oma’s hadden er duidelijk plezier in.
Hierna trokken de bezoekers naar de karschob om daar te drinken en konden de kinderen buiten of binnen spelletjes doen. Verder werd er brood gebakken en konden er pannenkoeken gegeten worden.
Ongeveer 300 belangstellenden, waren in groepen van 30 op deze dag naar de museumboerderij gekomen
Al met al genoeg vertier voor een regenachtige zondag.
Uiteindelijk ging het natuurlijk om Sinterklaas, die nog in de bedstee lag.
De Sint moest wakker gemaakt worden. Gelukkig lukte dat na enige moeite. De kinderen maakten daar samen met de Pieten het nodige lawaai voor.
Vervolgens moest Sinterklaas verder aangekleed worden. Zijn sloffen werden met behulp van enkele kinderen aan gedaan, zijn mantel, werd om gedaan en de mijter werd, hoewel met enige moeite op gezet. Niet alleen de kinderen, maar ook de ouders en ook wel de opa’s en oma’s hadden er duidelijk plezier in.
Hierna trokken de bezoekers naar de karschob om daar te drinken en konden de kinderen buiten of binnen spelletjes doen. Verder werd er brood gebakken en konden er pannenkoeken gegeten worden.
Ongeveer 300 belangstellenden, waren in groepen van 30 op deze dag naar de museumboerderij gekomen
Al met al genoeg vertier voor een regenachtige zondag.
Foto’s en tekst: Peter Kriele