Redactioneel

180512 RvH TaalEten 04De film “Taal Eten”, een idee van Ahmad Alaiwbi, Mohamad Tontonj en Mohammed Kouis, alledrie afkomstig uit Syrië. Uitgevoerd onder begeleiding van Nadja van Driel. Mogelijk gemaakt door de Gemeente Bernheze.

De drie jonge Syriërs zochten tijdens hun verblijf op de Abdij naar een manier om met Nederlanders in contact te komen. Eerst probeerden ze het via interviews over wederzijdse gebruiken, maar al snel realiseerden ze zich dat de taal een te groot obstakel was. Daarom bedachten ze een andere manier. Ze kwamen op het idee om tijdens een voorstelling van de Kersouwe de bezoekers lekkere Syrische hapjes voor te schotelen, die ze zelf volgens Syrische wijze bereid hadden.

“Ik ben heel blij jullie allemaal te zien en zo blij met de opkomst.”

Dat waren de woorden waarmee Mohammed de mensen vanmiddag in het Willibrordcentrum welkom heette.

Nadja: “Ik had eerst het idee dat de film ‘Taal Eten’ niet echt leefde in ons dorp, daarom ben ik ook zo blij met de opkomst. Ik heb door dit project zoveel van hen geleerd en ben erg blij dat de film zo positief ontvangen is.”

Zo ongeveer 80 mensen bezochten de film en waren onder de indruk over de manier waarop de Syriërs hun boodschap overbrachten.

Ahmad; “Ik heb lang op dit moment gewacht. Deze film is als een brief voor de Nederlandse mensen. Op deze manier hebben we iets over onszelf kunnen vertellen.

Meer foto's.

 

De film

Het is een film waar met veel humor vertoond wordt hoe lastig het is om via de taal dichterbij elkaars culturen te komen en hoe belangrijk gebruiken, zoals het bereiden van eten voor elkaar, kunnen zijn.

De film eindigde met een rap, waarvan Ahmed de tekst, muziek en zang gemaakt heeft en een Arabische vriendin de vertaling heeft gedaan. Nadja heeft van het geheel kloppend Nederlands gemaakt.

In deze rap stonden o.a. teksten als:

“Ik ben hier gekomen om vrij te kunnen leven en weer als mens te kunnen genieten.”

“Het uitwisselen van elkaars culturen kan ons zo rijk maken.”

 

Tekst: José van der Heijden

Fotografie: Ronald van Hastenberg