Basisschool ’t Palet verliest een brok aan ervaring en enthousiasme, met het afscheid nemen van Ed van Uden en Dineke Smulders.Over enkele weken nemen zij, onderwijzers in hart en nieren, afscheid van het Dintherse onderwijs.
Dineke, een voorstander van de gedachtegang van Fides met haar symbolen en Ed, een fervent Ajax-supporter, gaan dan namelijk genieten van een welverdiend pensioen!Gevoel
In overleg met hen beiden, zitten ze gezamenlijk aan één tafel en worden de gestelde vragen heel betrokken, spontaan en soms overwogen gegeven. Op de vraag hoe ze zich op dit moment voelen, zo vlak voor hun afscheid, hebben ze allebei een direct antwoord.
“Het is moeilijk te omschrijven”, geeft Ed aan. “Het begint bij mij steeds meer te kriebelen naar het einde toe en het geeft mij een dubbel gevoel. Ik zou niet nog een jaar door willen gaan, maar heb een prima jaar gehad en heb nergens spijt van gehad. Mijn loopbaan volbrengen met een eigen groep, mag dan ook geslaagd genoemd worden”.
In overleg met hen beiden, zitten ze gezamenlijk aan één tafel en worden de gestelde vragen heel betrokken, spontaan en soms overwogen gegeven. Op de vraag hoe ze zich op dit moment voelen, zo vlak voor hun afscheid, hebben ze allebei een direct antwoord.
“Het is moeilijk te omschrijven”, geeft Ed aan. “Het begint bij mij steeds meer te kriebelen naar het einde toe en het geeft mij een dubbel gevoel. Ik zou niet nog een jaar door willen gaan, maar heb een prima jaar gehad en heb nergens spijt van gehad. Mijn loopbaan volbrengen met een eigen groep, mag dan ook geslaagd genoemd worden”.
Dineke vult hem aan. “Twee jaar geleden heb ik de keus gemaakt om nu te stoppen. Ik heb in het eerste jaar nog mijn twijfels gehad, maar ben nu bewust bezig met afscheid nemen. Kinderen is mijn leven en nu ga ik genieten van míjn kinderen en kleinkinderen. Het is goed”.
Loopbaan
Dineke had in het begin nog geen baan en verhuisde van Friesland naar Veghel, waar ze twee jaar als invalkracht werkte. Na twee jaren op een Jenaplanschool te hebben gestaan, startte ze op de Beekgraaf en sinds 6 jaar is ze al weer op ’t Palet. “Ik heb nu al weer 20 jaar gewerkt, met veel plezier en genot”, besluit ze haar ‘onderwijsloopbaan’.
Ed daarentegen is niet Dinther uit geweest. “Na in ’75 te zijn begonnen op de Maria-Goretti school, waar mijn eerste groep van 36 kinderen ook meteen mijn grootste was, ben ik mee verhuisd naar de Wegwijzer. Deze basisschool fuseerde met de Servatius tot ’t Palet wat het nu is”.
Dineke had in het begin nog geen baan en verhuisde van Friesland naar Veghel, waar ze twee jaar als invalkracht werkte. Na twee jaren op een Jenaplanschool te hebben gestaan, startte ze op de Beekgraaf en sinds 6 jaar is ze al weer op ’t Palet. “Ik heb nu al weer 20 jaar gewerkt, met veel plezier en genot”, besluit ze haar ‘onderwijsloopbaan’.
Ed daarentegen is niet Dinther uit geweest. “Na in ’75 te zijn begonnen op de Maria-Goretti school, waar mijn eerste groep van 36 kinderen ook meteen mijn grootste was, ben ik mee verhuisd naar de Wegwijzer. Deze basisschool fuseerde met de Servatius tot ’t Palet wat het nu is”.
Wat blijft bij?
Wat het meeste bij blijft als zijnde een meester of juf, komt bij beiden nadrukkelijk ‘het kind’ naar voren.
“Het werken met kinderen, met name het gevoel geven dat ze er mogen zijn, is het belangrijkste”, geeft Ed aan. “De rest komt dan vanzelf. Ze moeten aangeven als er iets is, dan kun je er wat mee!
Als het goed met jullie gaat, gaat het met mij ook goed”, geeft hij tot slot aan.
Wat het meeste bij blijft als zijnde een meester of juf, komt bij beiden nadrukkelijk ‘het kind’ naar voren.
“Het werken met kinderen, met name het gevoel geven dat ze er mogen zijn, is het belangrijkste”, geeft Ed aan. “De rest komt dan vanzelf. Ze moeten aangeven als er iets is, dan kun je er wat mee!
Als het goed met jullie gaat, gaat het met mij ook goed”, geeft hij tot slot aan.
Dineke beaamt dit stellig. ”Mijn klas is mijn huiskamer, niet alleen, maar samen. We hebben elkaar nodig. Alleen kan ik niks, je kunt het alleen maar samen doen!” Ze besluit met de woorden: “Het is belangrijk dat je lachend binnenkomt, lachend naar huis gaat en in de tussentijd veel leert!”
Wat boeit nog steeds?
“Het welzijn van het kind staat boven alles”, begint Dineke.
“Onderwijs is kijken en luisteren en aanvoelen van de kinderen. Je moet het begrijpen. Ook de betrokkenheid van de ouders is belangrijk en ouderparticipatie staat boven aan het vaandel!”
Ed knikt instemmend. “Het kind boeit mij nog steeds. Het moet mij het gevoel geven dat ze mij vertrouwen en alles kunnen zeggen. Je moet aanvoelen als er iets is. Vertrouwen en relatie met een kind staat inderdaad boven alles!”
“Het welzijn van het kind staat boven alles”, begint Dineke.
“Onderwijs is kijken en luisteren en aanvoelen van de kinderen. Je moet het begrijpen. Ook de betrokkenheid van de ouders is belangrijk en ouderparticipatie staat boven aan het vaandel!”
Ed knikt instemmend. “Het kind boeit mij nog steeds. Het moet mij het gevoel geven dat ze mij vertrouwen en alles kunnen zeggen. Je moet aanvoelen als er iets is. Vertrouwen en relatie met een kind staat inderdaad boven alles!”
JA dan NEE!
Op enkele ‘statements’ werd gevraagd te antwoorden met een ‘ja’ of een ‘nee’.
Later mocht men op één antwoord terugkomen.
• Vroeger was alles beter in het onderwijs! Ed: NEE / Dineke: NEE
• De kinderen waren vroeger gemotiveerder! Ed: JA / Dineke: NEE
Op enkele ‘statements’ werd gevraagd te antwoorden met een ‘ja’ of een ‘nee’.
Later mocht men op één antwoord terugkomen.
• Vroeger was alles beter in het onderwijs! Ed: NEE / Dineke: NEE
• De kinderen waren vroeger gemotiveerder! Ed: JA / Dineke: NEE
• Intrede ICT is een verbetering in het onderwijs! Ed: JA / Dineke: NEE
• “Onderwijs op maat is gelukt! Ed: NEE / Dineke: NEE
• Ouders moeten meer inbreng in lesgeven krijgen! Ed: NEE / Dineke: NEE
• “Onderwijs op maat is gelukt! Ed: NEE / Dineke: NEE
• Ouders moeten meer inbreng in lesgeven krijgen! Ed: NEE / Dineke: NEE
Dineke geeft hier verder aan dat de intrede van de I.C.T. een toevoeging is aan het onderwijs, maar geen verbetering: “Het is appels met peren vergelijken!”
Ed legt uit dat het onderwijs vroeger niet beter was, maar anders: “De manier van omgaan, de discipline, het is een ander tijdsbeeld!”
Ed legt uit dat het onderwijs vroeger niet beter was, maar anders: “De manier van omgaan, de discipline, het is een ander tijdsbeeld!”
1 woord of 2!
Als je een zin laat afmaken met één dan wel twee woorden, hebben beiden daar moeite mee.
Ze willen er nog zo veel achteraan vertellen, maar ze deden hun best!
Samengevat kwam het hier op neer:
Ed gaf aan: “De grootste uitdaging in mijn les is het boeien van de kinderen en ik heb géén favoriet vak. Ik geniet nog het meest van de sfeer en plezier op school en ga het werkplezier missen!”
Dineke: “Mijn grootste uitdaging is het werkplezier en de sociale/emotionele kant boeit mij heel erg. Ik geniet op school het meeste van het kind en ga het ‘dollen’ straks missen!”
Als je een zin laat afmaken met één dan wel twee woorden, hebben beiden daar moeite mee.
Ze willen er nog zo veel achteraan vertellen, maar ze deden hun best!
Samengevat kwam het hier op neer:
Ed gaf aan: “De grootste uitdaging in mijn les is het boeien van de kinderen en ik heb géén favoriet vak. Ik geniet nog het meest van de sfeer en plezier op school en ga het werkplezier missen!”
Dineke: “Mijn grootste uitdaging is het werkplezier en de sociale/emotionele kant boeit mij heel erg. Ik geniet op school het meeste van het kind en ga het ‘dollen’ straks missen!”
Tot slot…
Op het einde van het gesprek hebben beiden nog een wensgedachte voor eenieder.
Dineke is kort en krachtig hier in. “Ik wens alle kinderen, hun ouders en mijn collega’s, dat ze gelukkig en gezond de toekomst tegemoet gaan!”
Ed sluit af met: “Ik hoop dat eenieder zichzelf blijft en van daaruit kan groeien!”
Samen hebben ze nog wel een boodschap voor alle betrokkenen van hun basisschool ’t Palet:
“Ik hoop dat de prettige, fijne sfeer op ’t Palet tussen collega’s, kinderen en hun ouders, zich de komende jaren doorzet! Samen werken is belangrijk!”
“Ja”, zegt Dineke. “Blijf het positieve van het kind zien en haal er uit wat mogelijk is, zodat ze volwaardig in de samenleving kunnen functioneren”, besluit ze.
Op het einde van het gesprek hebben beiden nog een wensgedachte voor eenieder.
Dineke is kort en krachtig hier in. “Ik wens alle kinderen, hun ouders en mijn collega’s, dat ze gelukkig en gezond de toekomst tegemoet gaan!”
Ed sluit af met: “Ik hoop dat eenieder zichzelf blijft en van daaruit kan groeien!”
Samen hebben ze nog wel een boodschap voor alle betrokkenen van hun basisschool ’t Palet:
“Ik hoop dat de prettige, fijne sfeer op ’t Palet tussen collega’s, kinderen en hun ouders, zich de komende jaren doorzet! Samen werken is belangrijk!”
“Ja”, zegt Dineke. “Blijf het positieve van het kind zien en haal er uit wat mogelijk is, zodat ze volwaardig in de samenleving kunnen functioneren”, besluit ze.
Na samen nog enkele foto’s te hebben genomen met ‘hun passie’ op de achtergrond, bedanken ze iedereen voor de fijne jaren van samenwerking en het er voor elkaar zijn!
Tekst en foto's: collega Rudy van den Enden