Deze week stelde ik mij voor dat Jezus naast mij liep en we hadden het over wat ik zoal meemaak. Dat is niet altijd fijn. Er zijn dagen geweest in de afgelopen weken dat bepaalde zaken en opmerkingen me echt pijn hebben gedaan.
En dan is het niet alleen om wat er op het ogenblik in Rome wordt besproken over het seksueel misbruik door priesters en religieuzen. Ook snelle opmerkingen over onze parochie deden mij echt zeer. Niet dat het de bedoeling van anderen was om mij pijn te doen. Ze hadden het misschien zelf helemaal niet in de gaten. Hun woorden waren echter pijnlijk voor mij en raakten me diep. Dat zegt iets over mijzelf.
Ik stelde mij voor dat Jezus naast mij liep en me zegt: Bemin de mens die je pijn doet (het woord ‘vijand’ wil ik vermijden), doe goed aan wie je tegenwerkt. En als je iets gevraagd wordt, ga dan tot het uiterste. Wees een beetje barmhartig voor je zelf en voor anderen. U herkent zinsneden uit het evangelie van zojuist. Zo concreet kan dit evangelie worden. Ik moet daarvoor die Blijde Boodschap heel menselijk oppakken. Het gaat niet om een abstract denken dat ergens altijd wel waar is. Het gaat om een ontmoeting. Beide lezingen kunnen op die manier geplaatst worden in ons dagelijks bestaan. Of het nu gaat om David die zijn koning spaart, koning Saul die David achtervolgde om hem uit te schakelen, of dat het Jezus is in zijn Veldrede die een grote samenvatting geeft van zijn missie: het gaat om zaken die uit het leven gegrepen zijn.
Wij mensen zijn gehaast, we denken dat met een goede organisatie alles opgelost kan worden. We zetten er wat meer management op en denken dan de mensen mee te krijgen. Met het hart, de ziel, het gemoed van mensen gaat wat langzamer dan we denken. Het vraagt geduld. Goddelijk geduld soms. Het vraagt om meer barmhartigheid.
Deze week bracht ik met twee Franse medebroeders en hun familie een bezoek aan Den Bosch. We gingen naar de kathedraal, een must. Ze waren onder de indruk van deze prachtige kerk. Ik heb hen ook meegenomen naar het Inloopschip in de Hinthamerstraat waar mensen aan de onderkant van de samenleving altijd opgevangen worden. Dit vond ik ook een must voor mijn gasten. In ’t Inloopschip is de ontvangst zonder te oordelen. Mensen barmhartig tegemoet treden ondanks de verkeerde keuzes die ze soms gemaakt hebben. De opvang in het ‘t Inloopschip is vaak een druppel op de gloeiende plaats. Wanneer je echter goed door druppelt dan werkt het op den duur verzachtend. Zo werkt barmhartigheid metterdaad.
Er is nog meer barmhartigheid. Er is de barmhartigheid in het omgaan met elkaar. Er is de barmhartigheid naar je zelf toe. Mensen lijden soms omdat ze niet met warmte met hun eigen ziel kunnen omgaan. Ze kwellen zichzelf en dan werken medicijnen maar ten dele. Je lost niet alles op met een pilletje extra. Er is de liefhebbende blik naar binnen die vaak meer heelt. Er is de barmhartige omgang met elkaar die mensen goed doet en geneest. Die barmhartige omgang gaat er steeds vanuit dat die ander van goede wil is. Het basisvertrouwen in anderen blijft uitgangspunt.
Neemt dit verhaal, misschien is het wel een belijdenis, mijn pijn weg. Ten dele. Soms kan een pijn niet wegenomen worden, moet er alleen een weg gevonden worden om er mee om te gaan. Het leren onderweg, stap voor stap, beetje bij beetje is de enige oplossing. Het is een weg waarop je als het ware met Jezus in gesprek blijft. Het gaat niet om officiële uitspraken van de kerk, of mooie verklaringen na een intensieve top van bisschoppen in Rome. Het gesprek met Jezus die met mij zijn ervaringen deelt, levert mij meer op. Ik blijf dan dichtbij mijzelf en kan dan vanuit mijn hart met anderen omgaan. Ook met hen die me met hun woorden mij pijn doen.
Ik denk dat dit voor ieder van ons is weggelegd. Je hoeft echt niet gestudeerd te hebben en veel diploma’s hebben gehaald. Nodig is dat je je openstelt voor wat Jezus je zegt in wat stevige uitspraken over vergeving en barmhartigheid. Over geven zonder berekening, zonder te calculeren. Over dat warme hart voor jezelf en voor die ander.
Joost Jansen, Abdij van Berne
Ik stelde mij voor dat Jezus naast mij liep en me zegt: Bemin de mens die je pijn doet (het woord ‘vijand’ wil ik vermijden), doe goed aan wie je tegenwerkt. En als je iets gevraagd wordt, ga dan tot het uiterste. Wees een beetje barmhartig voor je zelf en voor anderen. U herkent zinsneden uit het evangelie van zojuist. Zo concreet kan dit evangelie worden. Ik moet daarvoor die Blijde Boodschap heel menselijk oppakken. Het gaat niet om een abstract denken dat ergens altijd wel waar is. Het gaat om een ontmoeting. Beide lezingen kunnen op die manier geplaatst worden in ons dagelijks bestaan. Of het nu gaat om David die zijn koning spaart, koning Saul die David achtervolgde om hem uit te schakelen, of dat het Jezus is in zijn Veldrede die een grote samenvatting geeft van zijn missie: het gaat om zaken die uit het leven gegrepen zijn.
Wij mensen zijn gehaast, we denken dat met een goede organisatie alles opgelost kan worden. We zetten er wat meer management op en denken dan de mensen mee te krijgen. Met het hart, de ziel, het gemoed van mensen gaat wat langzamer dan we denken. Het vraagt geduld. Goddelijk geduld soms. Het vraagt om meer barmhartigheid.
Deze week bracht ik met twee Franse medebroeders en hun familie een bezoek aan Den Bosch. We gingen naar de kathedraal, een must. Ze waren onder de indruk van deze prachtige kerk. Ik heb hen ook meegenomen naar het Inloopschip in de Hinthamerstraat waar mensen aan de onderkant van de samenleving altijd opgevangen worden. Dit vond ik ook een must voor mijn gasten. In ’t Inloopschip is de ontvangst zonder te oordelen. Mensen barmhartig tegemoet treden ondanks de verkeerde keuzes die ze soms gemaakt hebben. De opvang in het ‘t Inloopschip is vaak een druppel op de gloeiende plaats. Wanneer je echter goed door druppelt dan werkt het op den duur verzachtend. Zo werkt barmhartigheid metterdaad.
Er is nog meer barmhartigheid. Er is de barmhartigheid in het omgaan met elkaar. Er is de barmhartigheid naar je zelf toe. Mensen lijden soms omdat ze niet met warmte met hun eigen ziel kunnen omgaan. Ze kwellen zichzelf en dan werken medicijnen maar ten dele. Je lost niet alles op met een pilletje extra. Er is de liefhebbende blik naar binnen die vaak meer heelt. Er is de barmhartige omgang met elkaar die mensen goed doet en geneest. Die barmhartige omgang gaat er steeds vanuit dat die ander van goede wil is. Het basisvertrouwen in anderen blijft uitgangspunt.
Neemt dit verhaal, misschien is het wel een belijdenis, mijn pijn weg. Ten dele. Soms kan een pijn niet wegenomen worden, moet er alleen een weg gevonden worden om er mee om te gaan. Het leren onderweg, stap voor stap, beetje bij beetje is de enige oplossing. Het is een weg waarop je als het ware met Jezus in gesprek blijft. Het gaat niet om officiële uitspraken van de kerk, of mooie verklaringen na een intensieve top van bisschoppen in Rome. Het gesprek met Jezus die met mij zijn ervaringen deelt, levert mij meer op. Ik blijf dan dichtbij mijzelf en kan dan vanuit mijn hart met anderen omgaan. Ook met hen die me met hun woorden mij pijn doen.
Ik denk dat dit voor ieder van ons is weggelegd. Je hoeft echt niet gestudeerd te hebben en veel diploma’s hebben gehaald. Nodig is dat je je openstelt voor wat Jezus je zegt in wat stevige uitspraken over vergeving en barmhartigheid. Over geven zonder berekening, zonder te calculeren. Over dat warme hart voor jezelf en voor die ander.
Joost Jansen, Abdij van Berne