In een, naar alle verwachtingen, overvolle St. Servatiuskerk te Dinther werd op dinsdagavond 15 mei 2018 waardevol afscheid genomen van Govert Jan Juijn, 55 jaar echtgenoot van Cokkie Juijn – De Rooij.Zowel protestanten, katholieken als atheïsten zaten en stonden, zoals Govert dat zou hebben gewild, gebroederlijk zij aan zij in de kerk.
Welkomstwoord
Na het binnendragen van de kist verwelkomde voorganger pastor Pieter Molenaar eenieder. In zijn welkomstwoord memoreerde hij dat Govert een rotsvast gelovig mens was, die samen met zijn neef Cees op een noodlottige wijze afgelopen woensdag om het leven is gekomen.
Kleinkinderen
Direct na het aansteken van de kaarsen door de kleinkinderen volgde het openingsgebed. Waarna Jenna, Iona, Silja en Job beschreven op ’n leuke wijze hoe hun opa samen met oma veel plezier beleefden aan de vele reizen. Maar ook op welke wijze ze veel geleerd hadden van opa, zoals het auto rijden. Want zoals hij zei had hij dat ook zo geleerd. Alleen vroegen ze zich af waarom dit alles niet langer mocht duren.
Herinneringswoorden
Zoals gebruikelijk was er samenzang en sprak Tino de ontroerende herinneringswoorden uit, wat er allemaal nooit meer zal gebeuren zoals: de goede adviezen, de discussies, de hulp in de boerderij en de dingen die Cokkie beter niet kon horen.
Overweging
Jenneke las Psalm 23 voor waarna er een “korte” overweging was van de Pastor. Hij sprak over het zonder afscheid nemen van het heengaan van Govert en zijn neef Cees, waarna er een stilte volgde. Hij vertelde van de verslagenheid in het dorp en de wijde omgeving door het overlijden van een zo’n warm mens, Govert.
Hij was zoals de pastor dat gemerkt had een zeer gelovig protestants mens, met een vaste plek in de kerk van Dinther, met als enige persoon, een eigen bijbel. Een rechtvaardig mens die, na de intrede van de pastor, hem corrigerend toesprak met de woorden je bent nu pastor van Dinther en niet Heeswijk-Dinther. Ook memoreerde hij dat Govert een goede discussie over geloof en vrede niet uit de weg ging en dat hij ervan overtuigd was dat het leven begint en eindigt bij God. Verdrietig dat we je moeten missen maar dankbaar dat hij nu in handen van God is. Aldus Pastor Pieter Molenaar.
Woorden van herinnering
Heidi vertelde dat zij en haar vader veel op elkaar leken maar dat ze niet al zijn gewoontes had overgenomen, zoals velen in de kerk zich dat konden herinneren. Ook gaf ze aan dat ze nog goed wist hoe trots haar vader was toen zij de zwemschool overnam. Ze miste hem zo zeer toen afgelopen zondag de kinderen moesten afzwemmen, altijd was hij samen met moeder behulpzaam.
Connie sprak van de leuke reizen en uitstapjes met het gezin en later de kleinkinderen. Na vele anekdotes moest ze constateren dat daar nu een abrupt einde aan komt. Nog even werd stilgestaan bij het pleegkind dat jaren in het gezin welkom was maar nu een opwachting maakt in de hemel.
Broer Huib Juijn
Nog geen vier maanden geleden stond hij op dezelfde wijze bij de kist van zijn andere broer een toespraak te houden en hadden hij en Govert beloofd dat de volgende toespraak nog even op zich mocht laten wachten, maar dat is niet zo. Met het beschrijven van het leven van Govert kwam naar voren dat hij vroeger een iel menneke was en moest aansterken in Rotterdam maar zoals we Govert in de jaren daarna zouden kennen, we dat nooit gedacht hebben.
Na het binnendragen van de kist verwelkomde voorganger pastor Pieter Molenaar eenieder. In zijn welkomstwoord memoreerde hij dat Govert een rotsvast gelovig mens was, die samen met zijn neef Cees op een noodlottige wijze afgelopen woensdag om het leven is gekomen.
Kleinkinderen
Direct na het aansteken van de kaarsen door de kleinkinderen volgde het openingsgebed. Waarna Jenna, Iona, Silja en Job beschreven op ’n leuke wijze hoe hun opa samen met oma veel plezier beleefden aan de vele reizen. Maar ook op welke wijze ze veel geleerd hadden van opa, zoals het auto rijden. Want zoals hij zei had hij dat ook zo geleerd. Alleen vroegen ze zich af waarom dit alles niet langer mocht duren.
Herinneringswoorden
Zoals gebruikelijk was er samenzang en sprak Tino de ontroerende herinneringswoorden uit, wat er allemaal nooit meer zal gebeuren zoals: de goede adviezen, de discussies, de hulp in de boerderij en de dingen die Cokkie beter niet kon horen.
Overweging
Jenneke las Psalm 23 voor waarna er een “korte” overweging was van de Pastor. Hij sprak over het zonder afscheid nemen van het heengaan van Govert en zijn neef Cees, waarna er een stilte volgde. Hij vertelde van de verslagenheid in het dorp en de wijde omgeving door het overlijden van een zo’n warm mens, Govert.
Hij was zoals de pastor dat gemerkt had een zeer gelovig protestants mens, met een vaste plek in de kerk van Dinther, met als enige persoon, een eigen bijbel. Een rechtvaardig mens die, na de intrede van de pastor, hem corrigerend toesprak met de woorden je bent nu pastor van Dinther en niet Heeswijk-Dinther. Ook memoreerde hij dat Govert een goede discussie over geloof en vrede niet uit de weg ging en dat hij ervan overtuigd was dat het leven begint en eindigt bij God. Verdrietig dat we je moeten missen maar dankbaar dat hij nu in handen van God is. Aldus Pastor Pieter Molenaar.
Woorden van herinnering
Heidi vertelde dat zij en haar vader veel op elkaar leken maar dat ze niet al zijn gewoontes had overgenomen, zoals velen in de kerk zich dat konden herinneren. Ook gaf ze aan dat ze nog goed wist hoe trots haar vader was toen zij de zwemschool overnam. Ze miste hem zo zeer toen afgelopen zondag de kinderen moesten afzwemmen, altijd was hij samen met moeder behulpzaam.
Connie sprak van de leuke reizen en uitstapjes met het gezin en later de kleinkinderen. Na vele anekdotes moest ze constateren dat daar nu een abrupt einde aan komt. Nog even werd stilgestaan bij het pleegkind dat jaren in het gezin welkom was maar nu een opwachting maakt in de hemel.
Broer Huib Juijn
Nog geen vier maanden geleden stond hij op dezelfde wijze bij de kist van zijn andere broer een toespraak te houden en hadden hij en Govert beloofd dat de volgende toespraak nog even op zich mocht laten wachten, maar dat is niet zo. Met het beschrijven van het leven van Govert kwam naar voren dat hij vroeger een iel menneke was en moest aansterken in Rotterdam maar zoals we Govert in de jaren daarna zouden kennen, we dat nooit gedacht hebben.
Na de overname van de boerderij van zijn ouders wilde Govert iets anders en was het idee van een zwemschool ontstaan. Tijdens het bouwen van een zwembad werden de plannen regelmatig bijgesteld en is het geworden zoals het nu nog is, groter en met een klein badje voor het watervrij maken van de kinderen.
Nog even werden de talenten als organisator aangehaald en de vele organisaties waar hij vrijwilliger voor was. Zoals het Oranjecomité en de KBO. Ook voor het binnenhalen van prijzen verdiende hij zelf een schoonheidsprijs. Het toneelspelen had hij van zijn moeder, die had dat haar hele leven gedaan. Met de woorden die ze altijd tot elkaar zeiden eindigde hij zijn toespraak. Houdoe en bedankt vur uwe klets, bedankt Govert.
Slotwoord
Na een dankwoord van Connie, met als herinnering een boeklegger en een snoepke werd de kist uitgedragen na de St. Patrick’s zegen van de Pastor.
De herdenkingsdienst werd muzikaal ondersteund door de geweldige zang van Rosetti van der Heijden en het orgelspel van Dick Boerefijn.
Nog even werden de talenten als organisator aangehaald en de vele organisaties waar hij vrijwilliger voor was. Zoals het Oranjecomité en de KBO. Ook voor het binnenhalen van prijzen verdiende hij zelf een schoonheidsprijs. Het toneelspelen had hij van zijn moeder, die had dat haar hele leven gedaan. Met de woorden die ze altijd tot elkaar zeiden eindigde hij zijn toespraak. Houdoe en bedankt vur uwe klets, bedankt Govert.
Slotwoord
Na een dankwoord van Connie, met als herinnering een boeklegger en een snoepke werd de kist uitgedragen na de St. Patrick’s zegen van de Pastor.
De herdenkingsdienst werd muzikaal ondersteund door de geweldige zang van Rosetti van der Heijden en het orgelspel van Dick Boerefijn.
Tekst en foto kerk: Ton Lunenburg