“Witte nog Jan” zin Dina, :”dè ik unne keer de start van ‘t veule in ouw bed heb gedouwd”. “O ja….,” zinnie, “wat was ik toen verschrokken. Ik wist echt niet wat het voor ‘n ding was.”
Jan proatte ook vloeiend Engels, en dé waar in diejen tijd héél hendig, want d’r laage bons ruim honderd Engelse soldaten in en um het hous.
En rond de boerderij stonne vijg grote kanonnen opgesteld, die alsmar richting d’n Bosch schoten. En soms gebeurde ‘t wellis, dat die soldoten dan in ‘t Engels tegen Janne vertelde, dat we allemaal vanwege het gevaor in de schuilkelder moeste slaope. Jan sliep veuraon in de schuilkelder, Dina aachteraon en wij (de keinder) d’r tussenin, dè snapte wel.
Hij vertelde ok dat in diejen tijd alle onderduikers van Losbroek bij Marinus Sigmans naor de geheime radiozender gingen luisteren. Ik bendur nog diejen dag met hem nog naor toe gereden.
Hij wist nog krek te vertellen waor vruger de boerderij van Sigmans stond.
Eigelijk was het heel gevaarkijk voor ons vertelde hij. Want stel dat er in Losbroek unne verrojer zaat, dan waren al die onderduikers voor dun bijl gegaan.
Eén van die onderduikers kon goewd zingen, en liedjes maken. Volgens men waar dè Jan v.d. Sant die bij Louw Gevers wonde. “Het volgende liedje, ” vertelde hij, “is me nog bij gebleven.”
Een onderduiker heeft zich bij een boer nog nooit verveeld.
Te roken heeft hij ook genoeg, als is het maar eigenteelt.
We roken geen metrasse meer, en ook geen surrogaat
Want straks komen de tommies weer, met Nordstate en Piraat
Refrein
We krijgen vrede, we krijgen vrede, houd allemaal maar goede moed
We blijven hopen, we gaan niet lopen, het komt beslist weer allemaal goed
En is ons Nederland vrij, dan gaan de bonnen weer opzij
Dan zullen we zingen, en dansen springen, dan zijn we allen geweldig blij
Toen ik onzen onderduiker in Heezik van de bus afhaolde, hemme we ok nog het kasteel, d’abdij, en het oorlogsmonument bezocht. En natuurlijk de boerderij van ons thuis, wor hij ongeveer anderhalf jaar ondergedoken geweest.
Dieje middag waar voor ons (de kènder van Mrienus en Martina van Helvoort dus) echt héél bezunders!!
Uit: kroniek 2012 nr. 3 van Heemkundekring de Wojstap door Harrie van Helvoort †