overweging op 10 april 2016
Hebt u gehoord dat Jezus zijn vrienden om vis vraagt en dan later blijkt dat hij al vis heeft dat op een houtskoolvuurtje aan het gaar worden is. Ik vind dat vreemd. Als je iets vraagt moet je het ook echt nodig hebben. Niet iets vragen voor de ‘fun’ zou ik zeggen. Het gebeurt wel vaker in de bijbel dat er zaken staan die niet logisch zijn.

Maar dat gebeurt onder ons toch ook? ‘Hou je nog van mij’, vraagt een vrouw aan haar man met wie ze al 22 jaar getrouwd is. ‘Natuurlijk, dat weet je toch!’ ‘Ja, maar ik wil het ook weer eens horen.’ Herkenbaar?

Wat zit daar als diepere laag onder? Gewoon bevestigd willen worden in je relatie, in de overtuiging dat je samen een paar vormt, dat je er voor elkaar bent en dat het goed is. Ik denk dat zo iets ook speelt in dat ‘vis-verhaal’. Jezus vraagt aan zijn vrienden geen geweldige geloofsbelijdenis, ook geen aanbidding nu Hij op zo’n andere manier ná zijn dood levend is. Hij vraagt gewoon om wat vis. Hij vraagt gewoon naar dingen waarmee zijn vrienden bezig zijn. Deze vrienden waren visser van beroep. En bij een visser vraag je om vis! Er was al vis op dat houtskoolvuurtje en toch vraagt Jezus om die vis. Zo eenvoudig is dat. Hij heeft eigenlijk geen vis nodig, maar Hij heeft wel zijn vrienden nodig. Hij roept ze opnieuw, maar nu ná zijn Pasen. Hij heeft deze vrienden nodig om zijn werk van genezing van mensen voort te zetten. Om zijn hart bij mensen te laten spreken. Om zijn liefde met hen te delen. Jezus zal zich langzaamaan helemaal terugtrekken, zijn vrienden – en ook wij – moeten Hem bij de mensen brengen. En dat is hen gelukt ook. Want van die paar honderd volgelingen van Jezus in het begin zijn nu geworden twee miljard over de hele wereld.

Dat is mooi in ons geloof: er worden van ons geen hemelbestormende projecten gevraagd, geen kunstjes waardoor wij op onze tenen moeten lopen. God speekt ons aan in wat we dagelijks doen, of het nu vissen is, of broodbakken, of het huishouden. In wat we dagelijks doen wil God aanwezig zijn en wil Hij ook een kans krijgen. Dat maakt ook dat Gods werk voor iedereen te begrijpen valt. Want als het gekoppeld is aan onze dagelijkse bezigheden dan zullen andere mensen dit ook wel begrijpen en kunnen meevoelen.

Hoe werkt dit? Ik leer veel van dit verhaal. Die vrienden van Jezus hadden na een nacht lang vissen niets gevangen. Hoeveel mensen zouden dan niet naar huis gaan en een volgende keer opnieuw proberen? Niet bij Simon Petrus. De man op de wal - en de beste stuurlui staan daar volgens het spreekwoord – zegt hem het op een andere manier opnieuw te proberen. En Petrus en zijn maats doen het. God nodigt uit om het steeds opnieuw te proberen. Hij blijft aanmoedigen ook al zie je het niet meer zitten. Want God is van de hoop en het vertrouwen. God is een niet-aflatende kracht die ons steunt om door te gaan waar anderen het allang zouden opgeven. Daar is God goed in.

Ik denk dat we zo’n God, de God van Jezus Christus, vandaag goed kunnen gebruiken. Want soms word je bijna hopeloos als je ziet hoeveel haat en agressie er is in de wereld. Niet alleen in verre landen, maar ook dichtbij, tot in onze dorpen toe. Want de vreemdeling zorgt nog steeds voor verhitte gemoederen, de laatste weken weer in Oss. Die haat zit niet bij de mensen die van elders hier veiligheid zoeken. Die haat zit bij mensen van hier. Wij wonen tussen hen in, onze landgenoten. Ik blijf me ook verbazen over hoe de wegwerpcultuur ook in de harten van mensen heeft postgevat. Spulletjes kunnen dan nog wel achteloos weggeworpen worden, maar het gaat soms ook over relaties waarvoor niet meer gevochten wordt. Een kopje met een schilfertje er af? Maar aan ieder van ons mankeert ook wel wat. De kracht van een goede relatie is juist dat je met de krassen en butsen van de ander kunt leven. Dat dit juist de ander zo interessant maakt. Die doe je toch niet zo maar de deur uit?

Zo zijn we weer aangekomen bij de alledaagse werkelijkheid. Het vissen van de vrienden van Jezus en ons dagelijkse gedoe. Juist daar is God te vinden, God als hoop, geloof en liefde. God die je opwekt als je gevallen bent. God die ontzettend veel geduld heeft met ons en die ons uitnodigt steeds opnieuw het net uit te gooien om mensen te raken…